Op verhalenexpeditie in de wijk Achtse Barrier in Eindhoven
Rattenplaag of hondenpoep; het humeur van de inwoners van de Achtse Barrier is onverwoestbaar. Die conclusie dringt zich op na de eerste verhalenexpeditie in deze Eindhovense wijk. “Het is hier keifijn wonen en we willen hier nooit meer weg!” (voetballende kinderen, groep 8).
Eén van de hulpmiddelen die Samen Beter heeft ontwikkeld om verhalen op te halen is de verhalenexpeditie. Gewapend met een plattegrond, pen en papier, camera en een knapzak met proviand trokken we op een koude en natte woensdagmiddag in januari met 5 teams door de wijk op zoek naar verhalen. Van apotheek naar dierenarts, van school naar jeugdsoos en van trapveldje naar uitlaatstrook: op alle plekken waar mensen verhalen wilden vertellen legden we ons oor te luisteren.
Onze missie: haal bewonersverhalen op die richting geven aan de doorontwikkeling van het digitale buurtplein www.achtsebarrier.nl.
Algemeen beeld: de mensen zijn best tevreden over de Achtse Barrier willen daar graag over vertellen. Op het digitale buurtplein lopen ze de deur nog niet plat, slechts een enkeling heeft ervan gehoord of komt er wel eens. Problemen? Ach de gebruikelijke dingen: zwerfvuil, hondenpoep, overlast van ratten en een agressieve loslopende hond. (Nieuw inzicht: de mensen van de dierenartsenpraktijk hebben goed zicht op dieren- én mensenleed in een buurt.) Voor de jeugd van 13 tot 16 is er wat minder te doen en het bezoek aan de jeugdsoos loopt wat terug. Maar voor de rest? Prima wonen hier!
Korte gesprekjes op straat of wachtend op de aflevering van je medicijnen bij de apotheek of dierenarts zijn goed voor het opdoen van een eerste indruk. Maar het is best lastig om in een paar minuten tot de kern te komen. Dus om de verzameling verhalen completer te maken zijn langere gesprekken nuttig en nodig.
De volgende dag stond er een mooi expeditieverslag in het Eindhovens Dagblad.
Dus, om met “die andere Frits” te spreken: “Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.”